علائم و علل پیر چشمی
پیر چشمی یک اصطلاح است که این روزها در میان اقوام و آشنایان، بسیار شنیده می شود. به طور کلی این واژه به عنوان بخشی از روند کاملاً طبیعی افزایش سن فرد تلقی می شود که در آن توانایی و قدرت بینایی دست‌خوش تغییر و تحولات بسیاری می شود. می توان گفت زمانی که سن به بالای 40 سال رسید کم کم بیماری پیرچشمی خود را نشان می دهد. علت آن را هم می توان به کم شدن توانایی تطابق عدسی چشم ربط داد. به طوری که دامنه تطابق چشم در نزدیک ترین نقطه کاهش یافته و بینایی و دید به صورت راحت و واضح رخ نخواهد داد. به همین جهت افراد برای دید بهتر به ناچار باید اشیاء، افراد، اجسام و هرچیزی را که قابل دیدن است دورتر از فاصله واقعی آن مشاهده نمایند.
در پیرچشمی، که عمدتاً با افزایش سن به وجود می‌آید، انعطاف‌پذیری چشم به مرور زمان از دست می‌رود و توانایی تمرکز (فکوس) روی اجسام نزدیک هم کم می‌شود. خواندن نوشته‌های کوچک یا خواندن از فاصله نزدیک برای فرد دچار پیرچشمی با سختی زیادی همراه است. سردرد و خستگی چشم نیز از دیگر علائم پیر چشمی است.
علل پیر چشمی
در سنین جوانی عدسی چشم شما نسبتاً انعطاف‌پذیر یا الاستیک است و می‌تواند با کمک حلقه‌ای از عضلات کوچک که پیرامون آن قرار دارند طول یا شکل خود را تغییر دهد. عضلاتی که چشم شما را احاطه کرده‌اند می‌توانند به راحتی عدسی‌های شما را تغییر شکل دهند و تنظیم کنند تا هم تصاویر نزدیک و هم تصاویر دور را در خود جای دهد.
با افزایش سن عدسی و رشته‌های عضلانی اطراف آن به‌آرامی انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و سفت می‌شوند. درنتیجه عدسی چشم‌تان دیگر قادر به تغییر شکل برای تمرکز (فکوس) روی تصاویر نزدیک نیست. با سخت شدن عدسی چشم شما به‌تدریج توانایی خود را برای تمرکز مستقیم نور بر روی شبکیه از دست می‌دهید.
علائم و علل پیر چشمی
علائم پیر چشمی
در بیشتر افراد شایع‌ترین علائم پیرچشمی در حدود ۴۰سالگی رخ می دهد. علائم پیرچشمی معمولاً شامل کاهش تدریجی توانایی شما در خواندن یا کار کردن از نزدیک است.
رایج‌ترین علائم پیر چشمی عبارتند از:
- خستگی چشم یا سردرد بعد از خواندن یا کارهای نیازمند دید از نزدیک
- مشکل در خواندن حروف کوچک
- خستگی هنگام انجام کارهایی که نیاز به دید از نزدیک دارد
- نیاز به نور بیشتر هنگام مطالعه یا کارهای نیازمند دید از نزدیک
- نیاز به دور نگه داشتن اشیاء به اندازه طول یک بازو برای تمرکز (فکوس) مناسب بر روی آن‌ها
- مشکلات کلی در دیدن و تمرکز بر اشیایی که نزدیک شما هستند
- تنگ کردن چشم
تفاوت های پیرچشمی و دوربینی
همان‌طور که گفته شد اصطلاح پیرچشمی زمانی است که عدسی چشم سفت و سخت شده و دیگر نمی تواند همانند گذشته به راحتی تغییر شکل دهد و برای تمرکز و دیدن اجسام از خود انعطاف نشان دهد. به همین علت خواندن و مشاهده در محدوده نزدیک برای فرد سخت تر می شود. این در حالی است که در اصطلاح دور بینی اندازه عدسی چشم کوتاه تر از حالت نرمالش می شود. این بیماری یا همان هایپروپیا یک مشکل انکساری تلقی می شود که فرد در دیدن اجسام نزدیک با مشکل مواجه می شود. از جمله علائم دور بینی می توان به:
- تاری دید
- اشکال در دیدن اجسام نزدیک
- در بسیاری از موارد تنبلی چشم
روش‌های درمان پیرچشمی
به‌طور کلی پیر چشمی به‌طور قطعی قابل درمان نیست. اما امروزه می‌توانید گزینه‌های متنوعی را برای اصلاح بینایی خود انتخاب کنید. ممکن است پزشک شما هر یک از موارد زیر را به شما پیشنهاد کند، از جمله عینک طبی، لنز تماسی، عینک مطالعه، لنزهای تماسی ارتقادهنده بینایی، لنزهای دو کانونی یا انواع مختلفی از جراحی چشم جهت کمک به شما برای مشاهده بهتر اجسام نزدیک.
عینک پیر چشمی
فرقی ندارد برای سایر مشکلات بینایی از عینک استفاده می‌کنید یا نه، ممکن است حالا زمان آن رسیده باشد که به دلیل تغییر حالت چشمان خود باید از عینک مخصوص پیرچشمی استفاده کنید.
- عینک مطالعه: اگر هیچ‌گونه اختلال بینایی دیگری ندارید، ممکن است عینک مطالعه تمام نیازهای شما را برطرف کند. از آن فقط برای انجام کارهای نزدیک مانند مطالعه استفاده کنید.
- عینک دو کانونی: عینک دو کانونی که اغلب برای پیر چشمی تجویز می‌شود عینکی است که دارای دو نسخه متفاوت در یک لنز عینک است. در قسمت بالای لنز یک عدسی برای دیدن اشیاء دور وجود دارد، درحالی‌که قسمت کوچک‌تر پایینی شامل لنزی است که به شما کمک می‌کند اشیاء نزدیک را ببینید.
- عینک سه کانونی: سه کانونی‌ها دارای سه لنز هستند: یکی برای دید نزدیک، یکی برای دید وسط و یکی برای دید دور.
علائم و علل پیر چشمی
لنزهای تماسی
انواع مختلفی از لنزهای تماسی وجود دارد که به شما کمک می‌کند با وجود پیرچشمی دید بهتری داشته باشید.
لنزی را انتخاب کنید که به شما کمک می‌کند راحت‌ترین دید را داشته باشید:
- لنزهای تماسی دو کانونی: یک لنز دو کانونی واقعی تنها با دو نقطه کانونی، که معمولاً یکی نزدیک و دیگری دور است، به شما کمک می‌کنند. آن‌ها در انواع ساخته‌شده با مواد نرم یا سخت (نفوذپذیر به گاز) موجود هستند.
- لنزهای تماسی چند کانونی: لنزهای چندکانونی هم شبیه لنزهای دو کانونی هستند و این دو عبارت اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. اما یک لنز چند کانونی می‌تواند بیش از دو نقطه کانونی داشته باشد، از جمله منطقه میانی حدود ۹۰ سانتی‌متر. این نوع لنزها هم در نسخه‌های نرم و نفوذپذیر به گاز وجود دارند.
- لنزهای تماسی تک‌بینی (تک بینایی یا دید تک چشمی): مجموعه‌ای از دو لنز است که در یکی از چشم‌ها لنز دید دور و در دیگری لنز دید نزدیک گذاشته می‌شود. ممکن است تا دو هفته طول بکشد که مغزتان به این روش دیدن عادت کند و با آن سازگار شود.
- لنزهای تک بینی اصلاح شده: برای استفاده از لنزهای تک‌بینی اصلاح شده در یک چشم لنزی برای دید نزدیک یا دور می‌گذارید. در چشم دیگر یک لنز چند کانونی می‌گذارید که به شما کمک می‌کند تمام فواصل را ببینید.
جراحی انکساری
اگر جراحی انکساری توسط چشم‌پزشک حاذق انجام شود، به‌عنوان یک عمل جراحی سرپایی با حداقل تهاجم و خطر در نظر گرفته می‌شود، اما اگر پیر چشمی دارید و فقط در بعضی مواقع از عینک استفاده می‌کنید، مثلاً فقط برای مطالعه، ممکن است خطر جراحی چشم بیشتر از فایده آن باشد.
سه روش لیزر زیر پیرچشمی را با استفاده از مونوویژن اصلاح می‌کنند (یک چشم برای دید دور و چشم دیگر برای دید نزدیک اصلاح می‌شود):
- جراحی لیزیک: لیزر کراتومیلوزیس درجا یا همان لیزیک یک روش جراحی رایج است که برای اصلاح بینایی در افراد نزدیک‌بین، دوربین یا دارای آستیگماتیسم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- لیزر PRK: اگر دارای نزدیک‌بینی، دوربینی و/یا آستیگماتیسم متوسط تا شدید هستید، می‌توانید گزینه‌ای مناسب برای عمل کراتکتومی فوتورفراکتیو (PRK) باشید. PRK جراحی لیزر کمی کوتاه‌تر و ساده‌تر است که در آن نسبت به لیزیک بافت کمتری از قرنیه برداشته می‌شود.
- جراحی اسمایل: در عمل استخراج لنتکول با برش کوچک، جراح شما با استفاده از لیزری بسیار دقیق یک تکه بافت به شکل دیسک داخل قرنیه ایجاد می‌کند که می‌تواند از طریق برشی کوچک برداشته شود.
